Even vertragen

In onze haastige samenleving is het niet evident om te vertragen, laat staan om even stil te staan. Terwijl we dit allemaal af en toe nodig hebben, zeker in een periode van verdriet en rouw. Ik kan erover meespreken ... want het afgelopen jaar is intens geweest. Niet enkel de dood, maar elke vorm van verlies brengt een rollercoaster aan emoties met zich mee. Mijn rouwproces omwille van de scheiding is enorm ingrijpend geweest. Afscheid nemen van een geliefde of van de persoon die je was, of stukjes van jezelf die je voortaan moet loslaten ... Het is voor mij persoonlijk een pijnlijke en tegelijk mooie transformatie met alle liefde voor het leven an sich.

Tijd om te rouwen

Begin november is traditioneel de ideale periode om toch tijd te maken, om gewoon even te zijn, te voelen, te zitten met alles wat er is en te voelen valt. Liefst doen we dit in verbinding met anderen. Ik ben dan ook dankbaar dat ik een fotoreportage mocht maken tijdens de jaarlijkse Verbindingswandeling in Stabroek, georganiseerd door Rustpunt begrafenissen. Na de wandeling konden we genieten van een optreden door Iris Crynen en Frederik Wynants, een warm drankje en een hapje. Met enkel kaarslicht, want meer is er niet nodig om onze harten te verbinden.

Afscheidsfotografie

Het is mijn missie als emotiefotograaf om beeld te geven aan je verdriet wanneer woorden tekortschieten ... Een uitvaartreportage kan achteraf een enorme troost bieden, op de moment wanneer jij er klaar voor bent. Want de dag van begrafenis beleef je vaak in een waas van verdriet. Ik wil je dan ook uitnodigen om dit onderwerp bespreekbaar te maken. Praat erover met familie en vrienden, luister naar elkaars mening en volg je gevoel bij het nemen van de juiste beslissing als jij voor deze keuze komt te staan.