Een reis naar stilte en rust

Sommige verbindingen overstijgen het zichtbare. Je voelt ze in je hart, in je ziel, in je hele zijn. Zo was het met mijn paardje, Destiny, gedurende onze mooie 25 jaren samen. Wat begon als een band tussen mens en dier, groeide uit tot een diepe zielsverbondenheid. Zij was mijn spiegel, mijn rustpunt, mijn metgezel op talloze (innerlijke) reizen. Toen ik voelde dat haar tijd gekomen was, wist ik dat haar levenseinde evenveel liefde en bewustzijn verdient. En ja, daar horen ook foto's bij. Want hoe pijnlijk het ook is, ik wou het tastbaar maken. Niet om het verdriet te bewaren, maar om onze band te eren gebaseerd op mijn kernwaarden: verbinding, vertrouwen en veiligheid.

Afscheid mag zichtbaar zijn

Als afscheidsfotograaf voel ik het elke keer opnieuw: de waarde van beelden wanneer woorden te kort schieten. Toch is het iets waar we vaak nog terughoudend over zijn. Je denkt misschien: ‘Moet dat nu echt, een fotograaf bij afscheid?’ En ik begrijp je. Maar voor mij — dit keer als mens, niet als fotograaf — was het een zachte steun. De aanwezigheid van iemand die met zachtheid en oog voor rituelen getuige was van onze laatste momenten. Je gunt jezelf de mogelijkheid om (later) terug te kijken, niet alleen op het verlies, maar ook op de liefde die er was. Op de verbondenheid, het loslaten, de heling ...

Vastgehouden door liefde

In dit alles voelde ik een dieper vertrouwen. Alsof het universum fluisterde dat niets ooit écht verdwijnt. Dat liefde energie is, en energie blijft bestaan. Omringd door mensen die dit mee droegen — met een open hart en zonder oordeel — kon ik zakken in het moment. Niet alleen als iemand die rouwt, maar ook als ziel die leert. En dat is de kracht van bewuste afscheidsfotografie: het maakt ruimte voor zachtheid, voor ritueel, voor betekenis. Misschien voelt het spannend, maar weet: je hoeft het niet alleen te doen. Laat je dragen. Laat het gezien worden.

Met grote dankbaarheid voor fotografe Danniella Feyen.